Παρασκευή 22 Ιανουαρίου 2010

δεν είναι ένα απλό ταξίδι…

Στην τελευταία μου ανάρτηση έβαλα ένα video.. με τίτλο
"καλώς ήρθες στην Ολλανδία"

Το video (το έφτιαξα με εικόνες και μεταφρασμένο κείμενο
από τα αγγλικά, την μετάφραση έκανε η καλή φίλη μου θωμαί)
το θέμα του video
δεν είναι ένα απλό ταξίδι…
ένα απραγματοποίητο ταξίδι..
αλλά η διαδρομή μιας μάνας με παιδί με ειδικές ανάγκες (παιδί με αναπηρία)
η Emily Perl Kingsley (συγγραφέας) προσπαθεί μέσα από την αφήγηση της..
να πει σε αυτούς που δεν γνωρίσουν πως είναι να μεγαλώνεις ένα παιδί με ειδικές ανάγκες….
Την μοναξιά σου
Τον συνεχή αγώνα σου


καλώς ήρθατε…

στην Ολλανδία της Emily Perl Kingsley

πολύ συχνά με ζητούν να περιγράψω πως είναι να μεγαλώνεις

ένα παιδί με αναπηρία..
για να βοηθήσω τους ανθρώπους
που ποτέ δεν είχαν αυτήν την εμπειρία
να το κατανοήσουν
τους λέω αυτήν την ιστορία..

όταν περιμένεις παιδί είναι σαν να σχεδιάζεις

το ονειρεμένο σου ταξίδι στην Ιταλία


αγοράζεις ταξιδιωτικούς οδηγούς και βιβλία

μαζεύεις πληροφορίες
και καταστρώνεις σχέδια

ονειρεύεσαι το Κολοσσαίο

τον Μιχαήλ Άγγελο

Τις Γόνδολες Της Βενετίας..


Μαθαίνεις κάποιες λέξεις

στα ιταλικά
για την πρώτη
συνεννόηση και ζεις σ ένα όνειρο..

Μετά από αγωνιώδη αναμονή μηνών
έρχεται επιτέλους η πολυπόθητη μέρα


ετοιμάζεις τις βαλίτσες σου και αναχωρείς…

μερικές ώρες αργότερα το αεροπλάνο προσγειώνεται....

η αεροσυνοδός πλησιάζει και σου λέει

καλώς ήρθατε στην Ολλανδία
Ολλανδία??!!!! Ρωτάς έκπληκτη
Μα εγώ έκλεισα για Ιταλία…
Μια ζωή ονειρευόμουν αυτό το ταξίδι!!!!

Το σχέδιο πτήσεις άλλαξε

Προσγειώθηκες στην Ολλανδία
Και εδώ θα πρέπει μείνεις
Είσαι τυχερή που δεν προσγειώθηκες
σε μια αφιλόξενη, μολυσμένη και γεμάτη αρρώστιες χώρα.
Εδώ, απλά είναι κάπως διαφορετικά από την Ιταλία

Αυτό που πρέπει να κανείς άμεσα

είναι να εφοδιαστείς
νέους ταξιδιωτικούς οδηγούς
και βιβλία
Να μάθεις μια διαφορετική γλώσσα
Θα συναντήσεις ανθρώπους
Που ποτέ δεν θα είχες την ευκαιρία
να γνωρίσεις στην Ιταλία
η Ολλανδία είναι διαφορετική
πιο αργή και λιγότερο εντυπωσιακή από την Ιταλία

Μετά από κάποιο χρονικό διάστημα,

Μόλις ξεπεράσεις το πρώτο σοκ
Και κοιτάξεις γύρω σου
Θα δεις ότι..
Η Ολλανδία…


Η Ολλανδία
Έχει ανεμόμυλους…


Έχει τουλίπες…

Έχει Ρέμπραντ…


Οι άνθρωποι που θα γνωρίσεις

είναι πολύ απασχολημένοι
με το ταξίδι τους από και προς Ιταλία

για το υπόλοιπο της ζωής σου

θα λες στο εαυτό σου..
ναι, στην Ιταλία, εκεί ήθελα να ταξιδέψω
και εγώ, για εκεί σχεδίαζα το ονειρεμένο μου ταξίδι

ο πόνος για το χαμένο Όνειρο
δεν θα σε εγκαταλείψει ποτέ
ωστόσο αν θέλεις να περάσεις μια ζωή ολόκληρη «πενθώντας»
για το χαμένο σου ταξίδι στην Ιταλία,

ποτέ δεν θα νοιώσεις ελεύθερος να γευθείς
και να γνωρίσεις αυτά που μπορεί
να σου προσφέρει η Ολλανδία

15 σχόλια:

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

Υπέροχζη ανάρτηση , έχω παέι Ολανδία και ηταν πράγματι φανταστική αν και ...τολμηρη.Οταν αγαπάς τα παιδιά δεν εχεις ρατσισμό , ορια και σύνορα.φιλάκια καλή μου!

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

Υπέροχο το έκανες το μπλοκ εν τη ευκαιρία!

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Καθένας μας λυπάται για κάποιο όνειρο που δια παντός δραπέτευσε.
Δε γίνεται και δε μπορεί να εκπληρώνονται όλες μας οι ευχές και οι επιθυμίες.
Το ξέρουμε πως οι μάγισσες με το χρυσό ραβδάκι ζουν μόνο στα παραμύθια.
Χαμογελάμε στην πραγματικότητα μας και συνεχίζουμε.

Είσαι σπουδαία ψυχή κι' εύχομαι να 'χεις δύναμη κουράγιο και αντοχές για το τούτο σου το "ταξίδι"

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Αναλογιζόμενη στο μεσημεριανό τραπέζι τούτη σου τη γεμάτη νόημα και ουσία ανάρτηση, βρήκα πως έχω κάνει ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΡΑΛΕΙΨΗ και γύρισα να σου ζητήσω ταπεινά ΣΥΓΓΝΩΜΗ...

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

anemona είπε...

@ αχτιδα μου

Στον τεράστιο ενθουσιασμό μου να μοιραστώ μαζί σας αυτή την ωραία αφήγηση …
Δεν προλόγισα…
Τεράστιο λάθος μου…

Την ιστορία αυτήν έγραψε μια γυναίκα συγγραφέας μάνα ενός παιδιού με ειδικές ανάγκες(με αναπηρία)
και την μετάφρασε μια μάνα με παιδί με ειδικές ανάγκες…
Και την μετέφερα και εγώ… (μάνα καρδιάς ενός παιδιού με ειδικές ανάγκες)
Η Ιταλία ήταν μεταφορικά
το υ γ ι έ ς παιδί
που περίμενε..
ονειρεύτηκε..
έκανε όνειρα γιαυτο… το περίμενε
Και ξαφνικά η ζωή την προσγείωσε άλλου…
(στη Ολλανδία) .. που μεταφορικα είναι ένα παιδί με ειδικές ανάγκες….
Ονειρεύομαι αχτίδα μου και γω την (Ιταλία)…
Αλλά προσγειώνομαι σε μια άλλη πραγματικότητα…

Σε ευχαριστώ για σχόλιο σου
Η παρουσία σου μου δίνει πολύ χαρά…
Φιλακια
Να περνάς καλά…..

anemona είπε...

@ αχτιδα

Σε ευχαριστώ καρδιά μου..

anemona είπε...

@ γλαρενια

Αυτή η ιστορία και η δύναμη ψυχής αυτής της γυναίκας και συνεπήρε…
(δεν προλόγισα)
Αποδέχτηκε την προσγείωση της σε άλλη χώρα…(μεταφορικά παντα)

Δεν άφησε την θλίψη να καταδυναστεύσει την ζωή της…
Αποδέχτηκε την καινούργια πραγματικότητα….
Αγωνίστηκε
Μοναχικός δρόμος..
Δεν είναι εύκολος..
Είσαι σχεδόν μοναχικός…

Είναι σκληρό να αποδεχτείς πως έχασες το όνειρο… και να έχεις ένα παιδί με ειδικές ανάγκες.. είναι σκληρό να δέχεσαι χαστούκι τον οίκτο του άλλου…
Μοναχικός δρόμος .. γλαρενια μου
Γιαυτο πολλές φορές αποζητώ την γλαρενια αγκαλιά σου…

Πολλά φιλάκια από μένα και τον Αλέξανδρο…

anemona είπε...

@ γλαρενια

Καρδούλα μου μην μου ζητάς συγγνώμη
Θέλω για ακόμη μια φορά να σου πω ευχαριστώ….
Γιατί είσαι πάντα εκεί όταν σε χρειάζομαι
Απάνεμο λιμανάκι…
Καλο σου βραδυ…

anemona είπε...

@ γλαρενια

Καρδούλα μου μην μου ζητάς συγγνώμη
Θέλω για ακόμη μια φορά να σου πω ευχαριστώ….
Γιατί είσαι πάντα εκεί όταν σε χρειάζομαι
Απάνεμο λιμανάκι…
Καλο σου βραδυ…

πουαντερι είπε...

Με ποσο υπεροχο τροπο μας βαζει στο "προβλημα".
Ειναι φοβερο και δυστυχως εχει δικιο για πολλα στην ζωη μας.
Νομιζω πως οχι μονο για ενα ιδιαιτερο παιδι αλλά και για άλλα εχουμε χασει καποιες φορες το ταξιδι μας για την Ιταλια και δεν προλαβαμε να χαρουμε την Ολλανδια.
Δυστυχως ετσι ειναι και πρεπει να ξυπνησουμε!!!
Τι παραπανω εχει μια γονδολα απο μια αγκαλια τουλιπες;

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Τιμή μου και καμάρι μου που οι διαδικτυακοί μας δρόμοι συναντήθηκαν.
Σ' ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ για τη ΜΟΝΑΔΙΚΟΤΗΤΑ και το ΜΕΓΑΛΕΙΟ της ψυχής σου που είναι ΜΑΘΗΜΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ.

Φιλί στον Αλέξανδρο,

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

dhmhtra είπε...

Ανεμώνα καλημέρα. Το να μεγαλώνεις ένα παιδί σωστά σήμερα είναι πολύ δύσκολο ...πόσο μάλον ένα παιδί με ειδικές ανάγκες! Ευχαριστώ για το βραβείο. Πολλά φιλιά

anemona είπε...

@πουαντερι

Μαριτσα μου, μου άρεσε πολύ το σχόλιο σου..
ήταν πολύ ανθρώπινο...

αυτή η υπέροχη γυναίκα
συγγραφέας με πλούσιο συγγραφικό έργο προσπάθησε να μας εξήγηση πως είναι να φέρεις ένα παιδί με ειδικές ανάγκες.
ξεπέρασε το σοκ της το φόβο της..
άφησε την Ιταλία που ονειρευόταν και προσγείωσε την ζωή της στην νέα πραγματικότητα..
και χαιρόταν την ολλανδια..
μέσα απο μια χώρα που δεν ήταν αυτό που ήθελε βρήκε τις χάρες..
έμαθε..
δεν χάθηκε...
δεν εκλωβιστηκε δεν απογοητεύτηκε..

μαριτσα μου ... σε αυτό τον μοναχικό δρόμο δεν έχεις κανένα
(μόνο ελάχιστους)
βλέπεις αυτούς που πήγαν στην Ιταλία... απασχολημένους στο δικό τους ταξίδι να ρίχνουν οίκτο...
να σε κοιτούν απο μακρυά
και να μιλουν πίσω απο την πλάτη...

συνδικαλίστηκα για αυτα τα παιδια.. άκουσα την ψυχούλα τους..
τα παράπονα τους..
ένοιωσα την μοναξιά τους..έγινα επαίτης ..
μια κοινωνία που τελευταία μόνο λ ί γ ο ασχολείται με αυτά με την εκπαιδευση τους..
και οχι στο βαθμό που θα έπρεπε..
είδα γονείς με υψηλό κοινωνικό οικονομικό στάτους να τα κρύβουν..
ένοιωσα απόγνωση γονέων...
είδα ανθρώπους να συγκρίνουν..

και θα σταθώ σε αυτό που έγραψες
Τι παραπάνω έχει μια γόνδολα από μια αγκαλιά τουλίπες;

αυτό κρύβει μεγαλείο ψυχής..
καρδιά μου είσαι πραγματικά ενας υπεροχος άνθρωπος
μια μάνα..
ένας ευαισθητοποιημένος πολίτης του κόσμου..
είμαι πολύ πολύ τυχερή που σε γνώρισα..

ναι μαριτσα μου δεν έχει τίποτε πάρα πάνω μια γονδαλα απο μια αγκαλιά τουλίπες
αν και πιστεύω πως οι τουλίπες είναι λεπτές ευαίσθητες και μπορούν να σου χαρίσουν ευτυχία χαμόγελο..
και ματάκια που λενε ευχαριστώ
και τεράστιες αγκαλιές (που μπορούν να σβήσουν κάθε δάκρυ σου)

όταν σε χάρισα το βραβείο από το blog xamomilaki ενα ιστολογιο που αγαπά το παιδί...
ήξερα οτι το παραδίδω σε πολύ πολύ καλά χέρια...
σε ευχαριστώ πολύ να είσαι καλά
και να εισαι δέκτης μόνο θετικών γεγονότων στην ζωη σου

anemona είπε...

@μανιταρια
Δημητρα
το να μεγαλώνεις ένα παιδί είναι δύσκολο..
το δύσκολο του να μεγαλώνεις ένα παιδί με αναπηρία είναι η απουσία του κράτους..
και ο οίκτος των γύρω σου
φράσεις του “το καημένο” την καημένη ”
βλέμματα επίμονα γεμάτα δήθεν οίκτο....
επιτρεφω το οίκτο ...
ίσες ευκαιρίες χρειάζονται..
είναι χαρισματικά άτομα
ας δεχτούμε την διαφορετικότητα τους..

σας κούρασα πολύ...
αλλά αγαπω αυτα τα παιδιά..
την ζεστη αγκαλια τους

να εχεις μια υπεροχη μερα

Maria είπε...

Τελικά τα πιό όμορφα ταξίδια είναι τα ξαφνικά...τα ανοργάνωτα...γιατί κάθε τι είναι καινούριο και πρωτόγνωρο. Πολύ ωραία αλληγορία...και ακόμη πιο ωραία η πράξη σου να την αναρτήσεις για μας!
Σ'ευχαριστώ για την όμορφη στιγμή.

καλημερα.. τι κανεις... να εισαι παντα καλα!!!!