ήταν Αύγουστος… οι τελευταίες μέρες του….
ήμουν κοντά του…..
περίμενα μετά από χρόνια να μου πει σε αγαπώ … το ήθελε όλο το είναι μου…
Καθόταν αφημένος στις σκέψεις του …το βλέμμα του καρφωμένο απέναντι…. στην θάλασσα,
τα πεύκα μας πρόσφεραν την δροσιά τους…
Αρνιόμουν να τον κοιτάξω στα μάτια… δεν άντεχα να βλέπω τον ηρώα μου έτσι νικημένο (από τον καρκίνο).. ήταν στο τελικό στάδιο… και εκείνος άρχιζε να πιστεύει στο μεγάλο ταξίδι…
Τι έχεις πονάς??..
Όχι..
Τι κοιτάς απέναντι?? …
Δεν μου απαντά μόνο δακρύζει…δεν τον έχω δει ξανά έτσι…
Τι έχεις? Θέλεις κάτι?
Γύρισε και με κοίταξε με εκείνα τα όμορφα πράσινα μάτια του…
«ήθελα να ήμουν εκεί.. μέσα στην θάλασσα να ημουν σε μια βάρκα και να ταξίδευα να ταξίδευα… χωρις να βρω λιμάνι...οι λυγμοί σταμάτησαν την αφήγηση του»
Ένοιωσα ένα τεράστιο κόμπο στο λαιμό στην προσπάθεια να μην κλάψω….
…..σε λίγες μέρες έφυγε για το μεγάλο ταξίδι μόνος του…
σηκώθηκε όρθιος για να αντιμετωπίσει όρθιος το θάνατο… έτσι όπως κάνουν οι άνδρες… και μετά έφυγε…
χωρίς να μου πει σε αγαπώ….
Με άφησε μόνη…
μου υποσχέθηκε ότι θα με προσέχει… ήμουν το αδύναμο κοριτσάκι του..
τα πεύκα μας πρόσφεραν την δροσιά τους…
Αρνιόμουν να τον κοιτάξω στα μάτια… δεν άντεχα να βλέπω τον ηρώα μου έτσι νικημένο (από τον καρκίνο).. ήταν στο τελικό στάδιο… και εκείνος άρχιζε να πιστεύει στο μεγάλο ταξίδι…
Τι έχεις πονάς??..
Όχι..
Τι κοιτάς απέναντι?? …
Δεν μου απαντά μόνο δακρύζει…δεν τον έχω δει ξανά έτσι…
Τι έχεις? Θέλεις κάτι?
Γύρισε και με κοίταξε με εκείνα τα όμορφα πράσινα μάτια του…
«ήθελα να ήμουν εκεί.. μέσα στην θάλασσα να ημουν σε μια βάρκα και να ταξίδευα να ταξίδευα… χωρις να βρω λιμάνι...οι λυγμοί σταμάτησαν την αφήγηση του»
Ένοιωσα ένα τεράστιο κόμπο στο λαιμό στην προσπάθεια να μην κλάψω….
…..σε λίγες μέρες έφυγε για το μεγάλο ταξίδι μόνος του…
σηκώθηκε όρθιος για να αντιμετωπίσει όρθιος το θάνατο… έτσι όπως κάνουν οι άνδρες… και μετά έφυγε…
χωρίς να μου πει σε αγαπώ….
Με άφησε μόνη…
μου υποσχέθηκε ότι θα με προσέχει… ήμουν το αδύναμο κοριτσάκι του..
Έφυγες καλέ μου… η απώλεια σου τεράστια …
Νικήθηκες από έναν ύπουλη εχθρό… ηρώα μου, πατέρα μου, γονέα μου σε αγαπώ….
Η μνήμη σου είναι χαραγμένη σε κάθε κύτταρο μου…
Αντιο….
29 σχόλια:
Δεν έφυγε ποτέ. Ζει μέσα από σένα αφού τον έχεις μέσα στην καρδιά σου και χαραγμένο στη μνήμη σου. Να είσαι καλά!
12 Σεπτεμβρίου έφυγε κι ο δικός μου πατέρας πριν από 9 χρόνια, πόσο γρήγορα περνάει ο καιρός αλήθεια! Πάντως πιστεύω ότι πεθαίνει κάποιος όταν παύουν να τον θυμούνται. Γι' αυτό κι ο δικός σου δεν πέθανε ποτέ, ζει μέσα από τον πρίγκιπά σου
Καλησπέρα
ανεμώνη ξέρω καλά ότι σε προσωπικές αναρτήσεις συνήθως δεν απαντάμε ή τις αφήνουμες ασχολίαστες γιατί ακριβώς τις γράφει ο δημιουργός τους για να εκφράσει το δικό του συναίσθημα..όμως η ανάρτησή σου με συγκίνησε βαθιά γιατί πριν από χρόνια έχασα και γω τον πατέρα μου που λάτρευα και μάλιστα ξαφνικά και τα συναισθήματα που βγάζεις ,η κραυγή του πόνου της έλλειψης και του κενού που εξέφρασες και πηγάζει από την απουσία του πατέρα σου υπάρχει και στη ζωή μου....Το μόνο που έχω κρατήσει είναι ότι πρόλαβα λιγο πριν τον χάσω από τη ζωή -αλλά ποτέ από τη μνήμη μου- να του πω πόσο τον λατρεψα και είμαι σίγουρη ότι το έκανες,το έδειξες και συ μέσα από την ψυχή σου..Να σαι σίγουρη ότι η έφυγε η ψυχούλα του έχοντας γεμίσει από σενα..Συγγνώμη και πάλι που εγραψα πάνω σε κάτι πολύ προσωπικό μα σε ένιωσα και ταυτίστηκα με τις σκέψεις ,τη φωνή σου..
Να τον θυμάσαι πάντα και να χαμογελάς γιατί και κείνος από εκεί επάνω προστατεύει το μικρό του κοριτσάκι..
ΕΥΡΥΔΊΚΗ"Μοναξιά και φως"
@stratos o ψήστης
τον έχω στην καρδιά μου…
τον βλέπω μπροστά μου όταν κλείνω τα μάτια…
όταν έχω προβλήματα τον ζητω την βοήθεια του…
άγγελος φύλακας εκείνος…
αλλά με πονά η απώλεια του και μετά χρόνια…
σε ευχαριστώ πολύ για το σχόλιο σου….
καλό σου βράδυ…
τι ωραιο να εχεις....εναν φυλακα αγγελο..........
πραγματικα εσυ τον εχεις.....
ο πονος ανθρωπων που χασαμε ή χανουμε δικων μας....γλυκαινει με το χρονο μα δε χανεται ποτε...
να εισαι καλα και νο τον εχεις παντα οδηγο σου....φυλακα αγγελο σου
Αγγελική μου
έχεις δίκαιο..
ο πατέρας μου εφυγε 3 του Σεπτέμβρη….
Ο μικρός μου πρίγκιπας γεννήθηκε την ιδία μέρα (μετά από χρόνια)
Θα ήθελα αυτοί οι δυο, να είχαν γνωριστεί….
Θα ήθελα τώρα που περνώ δύσκολα τον πατέρα μου…
Φιλάκια
Να περνάς καλά καρδιά μου
Ευρυδίκη μου
@Ευρυδίκη
Είναι εγωιστικό αυτό… αλλά μου λείπει, η απώλεια του, αυτόν τον Αύγουστο έγινε τεράστια..
Ξαφνικά ένοιωσα την θλίψη του & τον πόνο του πολύ έντονα…
Ίσως ξέρει πόσο πολύ πονώ αυτήν την χρονική στιγμή…
Σε ευχαριστώ που μοιράστηκες αυτές τις προσωπικές μου στιγμές
Καλό βράδυ
@ σιωπηλός
Ναι, είναι ο φύλακας Άγγελος μου…
Σε όλες τις δύσκολες στιγμές παρών…
Αλλά μου λείπει στην καθημερινότητα μου…
Ήθελε να ζήση… ήθελε να είναι κοντά μας..
Σε ευχαριστώ για το σχόλιο σου
Να προσέχεις τον εαυτό σου και να είσαι καλά….
Κάλο σου βράδυ
Σημαντικές απώλειες και πάντα μας πονάνε
όμως τα δόντια σφίγγουμε γι' αυτούς, για τις ψυχούλες τους.
Να μην πονάνε σαν λυπημένους μας θωρούν κι' αβάσταχτο τους είναι
το σπλάχνο τους όταν πονά. Πιστεύω πως βαραίνει πιότερο η ψυχή τους.
"Δεν πέθανες!
Αδιάφορο οι μήνες αν περνάνε.
Τότε οι νεκροί πεθαίνουνε…
Όταν τους λησμονάνε»
(Κώστας Ουράνης)
Να ζήσεις και να τον ανακαλείς, για να συνεχίσει να ζει μέσα από τα μάτια σου και την τρυφερή σου ψυχή.
Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές
@ γλαρενια μου
Έχεις δίκαιο… τα δάκρυα βαραίνουν την ψυχούλα τους….
Μα αυτό το καλοκαίρι… περνώ αφάνταστα δύσκολα…
και έρχεται στα όνειρα μου μόνος & λυπημένος….
Καλό σου βράδυ
Οι άνθρωποί μας πεθαίνουν μονάχα όταν τους ξεχνάμε!
Να είσαι σίγουρη πως κάνει εκείνο το ταξίδι μέσα στη θάλασσα των ονείρων σου.
Στέκει εκεί ορθός,προστάτης και φάρος σου παντοτινός!
Καλό βράδυ.
πεθαίνουν μόνο όσοι ξεχνάμε και εσύ δεν τον ξεχνάς, στις δυσκολίες πάντα αναζητούμε ένα αγαπημένο πρόσωπο να μοιραστεί τον πόνο μας, είναι δύσκολο όταν λείπει
πολλά φιλάκια, να είσαι δυνατή και αγωνίστρια
Συγνωμη που γραφω μα συγκινήθηκα πολυ!!!
Τωρα ξερεις....καθε φορα που θα κοιτας την θαλλασα θα ειναι εκει, θα τον βλεπεις,θα σε βλεπει.
Καλη δυναμη.
λυπαμαι απεριοριστα..
@ zeidoron
θέλω να πιστεύω πως έχει κάνει το ταξίδι στην θάλασσα που τόσο λάτρευε….
Ζούσε ώρες πολλές κοντά της…
Το ξέρω πως είναι κοντά μου…
το αισθάνομαι… ακούω τα βήματα του…
Αλλά μου λείπει πάρα πολύ…
@ ΓΑΣΤΕΡΟΠΛΗΞ
Καλή μου φίλη
Ξέρεις εσύ ότι περνώ δύσκολα… και πολύ μόνη.
Σε τέτοιες στιγμές η απώλεια είναι τεράστια…
Χθες γιόρταζε ο Αλέξανδρος μου…
Σκεπτόμουν πόσο περήφανος θα ένοιωθε για αυτόν…
Και ποσο σπουδαία πράγματα θα του μάθαινε…
Θα ήταν μια καλή παρέα για τον πρίγκιπα μου….
Νοιώθω τρομερά την απώλεια του…
φιλάκια
@ πουαντερι
Σε ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου..
για το σχόλιο σου …
ναι ..πιστεύω ότι η ψυχή του πλανιέται μέσα στη θάλασσα..
Η θάλασσα.. τα πουλιά… το βουνό… ήταν αυτά που αγαπούσε…
@ η ψαχασθενής
Και εγω που σας
φόρτισα….
Αλλά αυτές οι μέρες είναι μέρες μνήμης..
Και νοιώθω ένα τεράστιο κενό…
καλή σου μερα
Γλυκιά μου Ανεμώνη, τί συγκινητική ανάρτηση! Είναι δυνατόν να έχει φύγει από κοντά σου; Ποτέ γλυκιά μου! Πάντα είναι εκεί, δίπλα σου, απλά δεν μπορείς να τον δεις αλλά μπορείς πάντα να τον νιώσεις όποτε κι αν τον φωνάξεις.
@Ειρηνη
Έφυγε…..
Ειρήνη μου…
για την γειτονιά των Αγγέλων…
Διψούσε για ζωή… μέχρι το τέλος δεν πίστευε ότι θα φύγει…
Έφυγε…
για να γίνει άγγελος φύλακας μου…
Καλό βράδυ κοριτσάκι μου
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΤΟ ΠΑΙΔΆΚΙ ΣΟΥ μαζί να περνάτε πάντοτε καλά, τώρα εσύ θα είσαι το δικό του στήριγμα, οπότε πρέπει να είσαι εσύ η δυνατή της δικής σου πλέον οικογένειας, πολλά φιλάκια
@ γαστεροπληξ
ευχαριστώ για τα υπέροχα λόγια σου….
Είσαι πάντα εκεί… όταν εγώ έχω οποιοδήποτε πρόβλημα έτοιμη να με βοηθήσεις..
Είναι υπέροχο που σε γνώρισα….
Να χαίρεσαι τα παιδιά σου…
Καλό βράδυ φίλη μου
Μαρία μου καλησπέρα!
Σε νιώθω απόλυτα γιατί πολλές φορές βρίσκομαι στην ίδια θέση.
Αναπολώ τις στιγμές που πέρασα με πατέρα,μητέρα και αδερφό!
Ενα περιστέρι που έρχεται κάθε μέρα στο μπαλκόνι μου θεωρώ πως είναι ο μπαμπάς μου,το φροντίζω κι αυτό κάθε μέρα στην ώρα του!
Να είσαι καλά να θυμάσαι ευχάριστες στιγμές από εκείνον.
Στο blog μου σε περιμένει ένα βραβείο.
Φιλιά,καλό βράδυ!
Οσο τον κρατας ζωντανο στις σκεψεις σου θα ειναι παντα διπλα σου αγγελος και προστατης σου.
Ανεμώνη μου....
εγώ έχασα 2 αδέρφια στην ηλικία των 20.Δίδυμα.
Αυτές οι απώλειες πάντα θα μας βασανίζουν.
Ας αναπαυτούν οι ψυχές τους!
Σε σκέφτομαι!
@ Σταυρούλα
καλο μηνα
Μου έλειψες είσαι καλα?!!
Νοιώθω την παρουσία του έντονα… συζητάω, του κάνω παράπονα …
και υπάρχουν στιγμές που χάνω την επαφή αυτές τις στιγμές φοβάμαι πως κάτι κακό θα συμβεί…
Άλλες φόρες είναι θυμωμένος μαζι μου… μου λέει να συνεχίσω…
Και άλλες φόρες λυπημένος που δεν μπορεί να με βοηθήσει…
Σαν αύριο έφυγε….
Αύριο έχει γενέθλια ο μικρός μας….
Τι παράξενη που είναι η ζωή…
Καλό βράδυ….
@ Δημιουργία
Τον κρατώ μέσα στην ψυχή μου…
Όταν πριν χρόνια έκανα μια σοβαρή χειρουργική επέμβαση είχα σοβαρές επιπλοκές κινδύνευσα να πεθάνω..
Το βραδυ τον είδε η ξαδέλφη μου τις είπε «πρόσεξε την… δεν την θέλω μαζί μου…»
Σαν αύριο έφυγε…
Καλο βραδυ
@ Εβίτα
Λυπάμαι για αυτήν την απώλεια σου… είναι πολύ οδυνηρό για σένα
Ξέρω πως αυτό σε πονά πάρα πολύ…
Ας αναπαυτούν οι ψυχούλες τους….
Καλό βράδυ
Εβιτουλα μου…
Δημοσίευση σχολίου