το Πάσχα του καλοκαιριού

Σε κάθε γωνιά της ελληνικής γης,
αλλά και όπου ζει ελληνισμός στα πέρατα της κόσμου,
υπάρχει και μια εκκλησία αφιερωμένη στη Παναγιά.
Χιλιάδες πιστοί συρρέουν, ειδικά το Δεκαπενταύγουστο, «το Πάσχα του καλοκαιριού»,
όπως το αποκαλούσε ο Φώτης Κόντογλου, για να προσευχηθούν ευλαβικά στη Χάρη της.

μια παλάμη θάλασσας γεύτηκες τα πικρά χαλίκια

Δύο η ώρα το πρωί περιδιαβάζοντας τον έρημο Αύγουστο

Είδες το φως του φεγγαριού να περπατεί μαζί σου Βήμα Χαμένο.

Ή αν δεν ήτανε η καρδιά στη θέση της

Ήταν η θύμηση της γης με την ωραία γυναίκα

Η ευχή που λαχτάρησε μέσ’ απ’ τους κόρφους του βασιλικού

Να τη φυσήξει ο άνεμος της Παναγίας!

Ώρα της νύχτας!

Κι ο βοριάς πλημμυρισμένος δάκρυα

Μόλις ερίγησε η καρδιά στο σφίξιμο της γης

Γυμνή κάτω απ’ τους αστερισμούς των σιωπηλών της δέντρων

Γεύτηκες τα πικρά χαλίκια στους βυθούς του ονείρου

Την ώρα που τα σύννεφα λύσανε τα πανιά

Και δίχως ήμαρτον κανέν’ από την αμαρτία χαράχτηκε

Στα πρώτα σπλάχνα του ο καιρός.

Μπορείς να δεις ακόμη

Πριν απ’ την αρχική φωτιά την ομορφιά της άμμου

Όπου έπαιζες τον όρκο σου κι όπου είχες την ευχή

Εκατόφυλλη, ανοιχτή στον άνεμο της Παναγίας!


ΥΣ: από τα ομορφότερα αφιερώματα στην Παναγιά μας…
έκανε η φίλη μου η γλαρενια
την οποια και ευχαριστω για τις ευχες της….

Θα ήθελα να ευχηθώ σε όλους τους εορτάζοντας …

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ