σήμερα έκανα την απαραίτητη βόλτα μου, (κάτι που συνηθίζω να κάνω πολύ συχνά..) στο Π. Φάληρο, (έζησα πολλά χρόνια εκεί,) ήταν η πόλη υποδοχής όταν ήρθα από την περιφέρεια στην Μητρόπολη….
συνεσταλμένη επαρχιώτισσα, βρέθηκα στην αφιλόξενη πρωτευουσα….

την ονειρευόμουν διαφορετικά.. την βρήκα διαφορετικά..
από της πρώτες μέρες μου έλειπε η πόλη μου, οι φίλοι μου, η θάλασσα … μικρά και μεγάλα πράγματα..
στο Φάληρο είχα την επαφή με την θάλασσα, την αισθανόμουν, την μύρισα την άγγιζα σχεδόν καθημερινά.. ατέλειωτες ώρες… (ένιωθα ότι ήμουν ελεύθερη, όλοι οι ορίζοντες μου ήταν ανοικτη)
εκεί γνώρισα φίλους πέρασα καλά ….
η ανάγκη αυτή (αν και άλλαξα γειτονιά ) με κρατά ακομη κοντά ….
ετσι το απογευματάκι σήμερα πρώτη μέρα της άνοιξης είχα την ανάγκη να πάω….

μονό που η πρώτη μέρα της άνοιξης δεν θύμιζε σε τίποτε την άνοιξη… κρύο ..βροχή.. και ο ήλιος χαμένος μέσα στα σύννεφα…
καλώς ήρθες άνοιξη ….