...και όμως υπάρχουν εξαιρέσεις….

Έχουμε συνηθίσει να ισοπεδώνουμε και να γενικεύουμε τα πάντα....

να τοποθετούμε ταμπέλες και να κάνουμε εύκολα κριτική μα ποτέ αυτοκριτική….
Και όμως υπάρχουν εξαιρέσεις….
Δεν είναι όλοι οι δημόσιοι λειτουργοί διαφθαρμένοι ....
Δεν παίρνουν όλοι οι γιατροί φακελάκι (υπάρχουν γιατροί που δίνουν την καθημερινή μάχη στα χαρακώματα των Εξωτερικών Ιατρειών των Δημόσιων Νοσοκομείων κάτω από άθλιες συνθήκες εργασίας).
Δεν είναι όλοι οι αστυνομικοί …κακοί.... δολοφόνοι…...υπάρχουν και αστυνομικοί ...η πλειονότητα που δίνει μάχη με την ντόπια και εισαγόμενη εγκληματικότητα που τελευταία έχει πάρει ανησυχητικές διαστάσεις….
Για ένα τέτοιο αστυνομικό θέλω να μιλήσω, για ένα νέο πατέρα, σύζυγο, καλό συνάδελφο….

Που χθες δολοφονήθηκε έτσι άδικα και άγρια στους δρόμους της Νίκαιας. Εκτελέστηκε από αδίστακτους δολοφόνους χωρίς κανένα δισταγμό….

σε έναν πολυσύχναστο δρόμο.. και δίπλα σε σχολείο (που εκείνη την ώρα λειτουργούσε κανονικά), ίσως και ο λόγος που δεν πυροβόλησε άμεσα ήταν αυτός μην χτυπηθεί κάποιο παιδάκι ή κάποιος πεζός…
Πατέρας ο ίδιος ενός παιδιού 40 ημερών μόνο!!! Ενός παιδιού που δεν θα γνωρίσει ποτέ τον ήρωα πατέρα του, ενός πατέρα που δεν θα μπορέσει να δει το παιδί του να μεγαλώνει…. Άδικο!!!!!
Καλό του ταξίδι στην γειτονιά των αγγέλων.

.....το καθημερινό δρομολόγιο επιστροφής για το σπίτι μου ήταν συνήθως αυτός ο δρόμος (που δολοφονήθηκε ο αστυνομικός) η ώρα επιστροφής μου η ώρα της δολοφονίας του….
Μόνο που εκείνο το μεσημέρι υποχρεώσεις μου, με ανάγκασαν να αλλάξω διαδρομή…. Στο ραδιόφωνο του αυτοκίνητου μου άκουσα την είδηση…. Έχω πραγματικά σοκαριστεί….